About Ton van Os

Tijdens de laatste jaren van de twintigste eeuw creëerde Ton van Os onder andere series van werken gewijd aan de schilder Paolo Uccello en de componist Johann Sebastian Bach.

In de afgelopen 20 jaar zijn de werken van Van Os voornamelijk geïnspireerd door de muziek en literaire werken van de Amerikaanse componist Morton Feldman. Sinds 2000 maakte van Os meer dan 150 vooral grote werken in zwart en wit, heldere kleuren, in schitterend zilver en glinsterend goud. Schilderijen over ruimte, waar het licht geen oorsprong lijkt te hebben en met verschuivende structuren en patronen, in welke – zoals de Nederlandse componist Anthony Fiumara in zijn recensie Morton Schreef – ‘paradoxale thema’s besproken worden als dynamisch statisch, chaotische orde, voorspelbare herhaling, intuïtieve soberheid en schreeuwende stilte.’  

CV

1958 Opleiding: Academie voor Beeldende Kunsten Rotterdam
1962 Dremelprijs - gemeente Rotterdam
1964 Eervolle vermelding - Salon van de Maassteden Schiedam
1966 2de prijs Mostra Internationale di Bianco e Nero - Lugano
1967 Reisbeurs van het Ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen - Den Haag
1969 1ste prijs Mostra Biennale Internationale delta Grafica - Florence
1974 Hendrik Chabotprijs voor grafiek van het Anjerfonds Rotterdam
1976 Stipendium van het Ministerie voor Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk - Den Haag
1988 Stipendium van het Fonds Beeldende Kunst, Vormgeving en Bouwkunst - Amsterdam
1989-1999 Docent aan de Hogeschool voor de Kunsten - Arnhem
1994 en 2001 Basisstipendium van het Fonds Beeldende kunsten, Vormgeving en Bouwkunst - Amsterdam

During the last years of the twentieth century, Ton van Os created, among other things, series of works dedicated to the painter Paolo Uccello and the composer Johann Sebastian Bach. 

In the last 20 years, his source of inspiration is both the music and the writings about music and visual arts of American composer Morton Feldman. Since 2000, he made more than 150 mostly large paintings black-and-white, in bright colors, in glittering silver and in sparkling gold. Paintings of space and sourceless, invented light with shifting structures and patterns in which, as the Dutch composer Anthony Fiumara wrote in his review MorTon: ‘Paradoxical themes are discussed as dynamic stasis, chaotic order, unpredictable repetition, intuitive austerity and ringing silence.’